Als je dan eindelijk alleen bent..

Met iedere dag je man en kinderen om je heen, heb je af en toe behoefte aan wat rust en tijd alleen (denk je). Maar hoe dan ook heb je er altijd wel één van beiden of wellicht altijd beiden wel om je heen. Het liefst zou je even lekker alleen op de bank of in bed kruipen met je eigen serie. Lekker drankjes en hapjes voor jezelf. Het denken aan die oase aan rust alleen al doet je wegzweven..

Maar! Als het er dan op aan komt. Manlief werkt in de kost de hele week. Kinderen hebben vakantie en slapen een paar nachtjes bij opa en oma.. Dan pas besef je het. Je zit dalijk alleen in de avond. Oké de hond is er nog en kan ook alleen maar jammeren omdat die zich ook afvraagt waarom het ineens zo stil in huis is.. Maar nee, echt rust vinden en genieten lukt mij nooit zo alleen. Sinds dat ik gewend ben geraakt aan die drukte kan en wil ik niet alleen zijn. Je raakt toch gewend aan die bijgeluiden in je huis. Dat geschreeuw van de kinderen naar elkaar. Het gepraat over auto's, trainen, voetbal of wat voor onzin dan ook wat van je man vandaan komt. Je mist het toch.

Wat ik dan vaak merk als ik alleen ben is dat ik niet rustig op de bank ga zitten om even te chillen. Nee ik ga die kasten in de kinderkamer uitzoeken. Allemaal van die karweitjes doen waar je normaal met alle drukte om je heen geen tijd en ruimte voor hebt. Te dom voor woorden eigenlijk, want daar waar je eindelijk de ruimte hebt om tot rust te komen, pak je alsnog je rust niet.

Nu heb ik een remedie gevonden! Nodig een vriendin (of een paar vriendinnen) uit en hou een ladies night. Filmpjes, hapjes en drankjes en lekker bijkletsen over die eeuwige druk als moeder en vrouw-van! Zo ben je niet alleen, maar pak je toch je welverdiende rust! Slim toch? Vonden mijn vriendin en ik nou ook!