Nooit gedacht ooit zovaak en zoveel een schuldgevoel te kunnen hebben en dat desondanks dat je eigenlijk diep van binnen weet dat je niet schuldig bent.
Vanaf het eerste moment als moeder was alles nieuw. Ik praat nu over 9 jaar geleden. Ik was pas 20 jaar en had al een klein mini-mensje om voor te zorgen. Alhoewel ik al mijn liefde, tijd en energie in dat ventje heb gestoken, voel ik mij nog steeds schuldig dat ik niet eerst een huisje had gezocht en een vaste baan had gezocht. Dom eigenlijk want nu heb ik een vaste baan en een huisje en zijn er weer andere zaken waar ik mij schuldig om voel.
Bij onze tweede voelde ik mij weer schuldig tegenover de oudste omdat ik met de tweede gewoon veel meer wist. De borstvoeding heb ik veel langer volgehouden bij hem, ik gaf hem verse hapjes in plaats van potjes voeding. Ik droeg hem op de juiste manier.
Nu hij een peuter is voel ik mij weer schuldig dat ik zo weinig met hem doet, omdat ik gewoonweg minder tijd en energie heb dan bij zijn grote broer... En zo gaat dat lijstje wel even door. Wat kan je je als moeder vaak schuldig voelen zeg! Niemand die mij daarop had voorbereid. Moeder zijn, en ik denk gewoonweg een ouder zijn, is zwaar. Mooi, maar zwaar. Onderschat het niet. Maar creëer er ook geen 'perfect plaatje' bij. Ouder zijn is niet perfect en een gezin hoort dit dan ook niet te zijn.
Vroeger was ik altijd heel geordend. Alles moest opgeruimd en gesorteerd zijn, althans na mijn tienerfase waarin mijn slaapkamer meer de restanten van een tornado leek te zijn. Nu is het leven weer die tornado. Een iets wildere tornado dan de gebruikelijke. Dat kostte mij heel veel moeite om mij bij neer te leggen. Je kan het ontkennen noemen. Iedere keer probeerde ik mijzelf te bewijzen. Ik kan het wel en het is wel perfect. Maar nee dit hoeft niet.
Als ik per ongeluk te hard uit mijn slof schiet omdat ik een zware nacht heb gehad en de jongens het bloed onder mijn nagels vandaan halen dan hoef ik mij niet schuldig te voelen. Ik ben maar mens, ik maak fouten. En dit zou ik tegen iedere moeder willen zeggen. Want ook al zullen niet allen het toegeven, maar ook zij hebben vaak zat die momenten van schuldgevoel. Het neemt alleen veel van je om je daarbij neer te leggen en verder te gaan. Ook praatjes van anderen, bemoeienissen (lees: ongevraagd advies) en met name social media, maken het tegenwoordig voor de moeders/ouders lastiger. Want wat is nu juist opvoeden tegenwoordig? Alles is zo tegenstrijdig/anders dan elkaar.
Maar zo hoort het ook. Jij als moeder bent uniek. Jij moet jouw innerlijke moeder vinden. Niet luisteren naar adviezen van anderen. Althans alleen als jij dit als juist ervaart. En je moet altijd maar dan ook altijd jouw moederinstinct volgen. Hoe moeilijk het ook is. Hoeveel mensen jou proberen van dat pad af te trekken. Jouw moederinstinct is juist. Dus mijn advies als zogezegde 'loedermoeder': doe gewoon lekker wat jij wilt! Luister niet naar hen. Man, luister zelfs niet naar mij! Nou oké, alleen voor deze ene keer: "Wees jezelf, mama en volg je eigen pad en oké je voelt je misschien schuldig, maar het feit dat je je schuldig voelt maakt dat je een goede moeder bent. Je denkt immers in het belang van je kind. Dat maakt je al een goede moeder. Loedermoeder of niet!"
Vanaf het eerste moment als moeder was alles nieuw. Ik praat nu over 9 jaar geleden. Ik was pas 20 jaar en had al een klein mini-mensje om voor te zorgen. Alhoewel ik al mijn liefde, tijd en energie in dat ventje heb gestoken, voel ik mij nog steeds schuldig dat ik niet eerst een huisje had gezocht en een vaste baan had gezocht. Dom eigenlijk want nu heb ik een vaste baan en een huisje en zijn er weer andere zaken waar ik mij schuldig om voel.
Bij onze tweede voelde ik mij weer schuldig tegenover de oudste omdat ik met de tweede gewoon veel meer wist. De borstvoeding heb ik veel langer volgehouden bij hem, ik gaf hem verse hapjes in plaats van potjes voeding. Ik droeg hem op de juiste manier.
Nu hij een peuter is voel ik mij weer schuldig dat ik zo weinig met hem doet, omdat ik gewoonweg minder tijd en energie heb dan bij zijn grote broer... En zo gaat dat lijstje wel even door. Wat kan je je als moeder vaak schuldig voelen zeg! Niemand die mij daarop had voorbereid. Moeder zijn, en ik denk gewoonweg een ouder zijn, is zwaar. Mooi, maar zwaar. Onderschat het niet. Maar creëer er ook geen 'perfect plaatje' bij. Ouder zijn is niet perfect en een gezin hoort dit dan ook niet te zijn.
Vroeger was ik altijd heel geordend. Alles moest opgeruimd en gesorteerd zijn, althans na mijn tienerfase waarin mijn slaapkamer meer de restanten van een tornado leek te zijn. Nu is het leven weer die tornado. Een iets wildere tornado dan de gebruikelijke. Dat kostte mij heel veel moeite om mij bij neer te leggen. Je kan het ontkennen noemen. Iedere keer probeerde ik mijzelf te bewijzen. Ik kan het wel en het is wel perfect. Maar nee dit hoeft niet.
Als ik per ongeluk te hard uit mijn slof schiet omdat ik een zware nacht heb gehad en de jongens het bloed onder mijn nagels vandaan halen dan hoef ik mij niet schuldig te voelen. Ik ben maar mens, ik maak fouten. En dit zou ik tegen iedere moeder willen zeggen. Want ook al zullen niet allen het toegeven, maar ook zij hebben vaak zat die momenten van schuldgevoel. Het neemt alleen veel van je om je daarbij neer te leggen en verder te gaan. Ook praatjes van anderen, bemoeienissen (lees: ongevraagd advies) en met name social media, maken het tegenwoordig voor de moeders/ouders lastiger. Want wat is nu juist opvoeden tegenwoordig? Alles is zo tegenstrijdig/anders dan elkaar.
Maar zo hoort het ook. Jij als moeder bent uniek. Jij moet jouw innerlijke moeder vinden. Niet luisteren naar adviezen van anderen. Althans alleen als jij dit als juist ervaart. En je moet altijd maar dan ook altijd jouw moederinstinct volgen. Hoe moeilijk het ook is. Hoeveel mensen jou proberen van dat pad af te trekken. Jouw moederinstinct is juist. Dus mijn advies als zogezegde 'loedermoeder': doe gewoon lekker wat jij wilt! Luister niet naar hen. Man, luister zelfs niet naar mij! Nou oké, alleen voor deze ene keer: "Wees jezelf, mama en volg je eigen pad en oké je voelt je misschien schuldig, maar het feit dat je je schuldig voelt maakt dat je een goede moeder bent. Je denkt immers in het belang van je kind. Dat maakt je al een goede moeder. Loedermoeder of niet!"
Reacties
Een reactie posten