Iets wat je dus niet moet doen. Deze loedermoeder alleen laten haha! Mijn man werkt wel eens in de kost en op de een of andere manier gebeuren er dan altijd van die dingen die anders nooit gebeuren...
Het begon al bij dag 1. In de ochtend liet ik de hond in de tuin, want ja, normaal gaat dat ook prima. Manlief alles zo gemaakt dat ze niet weg kan lopen. Althans dat dachten we.. Wil de hond naar binnen halen.. Geen hond! Dit meen je niet?!
Hup, schoenen aan en zoeken. Kom twee vrouwen tegen met honden niks gezien. Komt ze ineens vrolijk aangehuppelt! Pff! Nou ja vervolgens dagje werken en dan komt de eerste avond zonder papa slapen al. Mijn oudste autistische zoon kon dat even niet handelen. Om 3 uur in de nacht staat hij naast mijn bed: "Mama ik heb alles al geprobeerd maar ik kan echt niet slapen". Oh fijn, dus dan mag mama automatisch ook niet slapen?!
Uiteindelijk na een aantal keren heen en weer lopen en waarschuwen dat hij anders de hele week niet op zijn telefoon mag dat hij nu zeker wel ineens zou kunnen slapen, toch voor elkaar gekregen. Komt de jongste om 5 uur "Die die die!!" gillend. Even voor de duidelijkheid daarmee bedoelt hij dus zijn fles. Alleen al zijn manieren zijn dan ineens verdwenen en meneer haalde dan ook het bloed onder mijn nagels vandaan! Na deze ellendige nacht gaan werken en doodmoe thuis gekomen. Die nacht gelukkig wel normaal mogen slapen!
Maar de volgende avond, kinderen op bed uitgekleed en tanden gepoetst. Komt de oudste ineens naar mij toe: "Mama volgens mij heb ik een puistje". Ik kijk naar zijn arm en zie daar niet het verwachte puistje, maar een TEEK!! Help!! Geprobeerd wat telefoonnummers te bellen, maar niemand nam op. De buurvrouw naast mij niet thuis dus hup naar de overburen. Het was nog een klein onding ook en heeft even moeten duren voordat de buurvrouw hem eruit had en of dat helemaal was.. Geen idee!
Vervolgens die nacht de kinderen maar op ons bed gelegd. Zei tegen de oudste "Ik laat jullie eerst in slaap vallen en dan kom ik erbij liggen. De oudste "Nou dan kan je lang wachten mama". Nog geen 20 minuutjes later lagen ze allebei prinsheerlijk te slapen.
Totdat! Ja ja.. De jongste vroeg om een fles drinken en ik was zo slim om zijn luier meteen te verschonen. Toen hoorde ik vlak erna plas lopen. Dacht al bij mezelf zit ie nu alweer gelijk zijn luier vol te plassen? Ik voelde bij zijn luier maar voelde geen warmte niks niet. Schrok zo erg dat ik rechtovereind sprong en mijn oudste wakker maakte. Door alle ellende in de avond en nog een pakje sap drinken bij de buren, waren we helemaal vergeten om nog te plassen voor het slapen. Nu wist ik weer zeker waarom ik dat bij mama in bed slapen niet meer deed.. De oudste naar bed gestuurd en toen ik aan de jongste vroeg om even op te staan zodat ik het bed kon verschonen, liep hij als een zombie al naar zijn eigen bed onder het mom bekijk het maar ga ik daar wel liggen!
Volgende ochtend maar voor de zekerheid even naar de dokter gebeld. Maar de plek van de teek zag er al een stuk rustiger uit en of de kop er nu wel of niet uit was, maakte niet uit want de kop moet er net als bij een splinter uit zichzelf uit komen.
Nog twee dagen en één nacht alleen mama! Nog even volhouden! Wat ben ik blij als manlief weer terug is en alle rust is wedegekeerd!
Het begon al bij dag 1. In de ochtend liet ik de hond in de tuin, want ja, normaal gaat dat ook prima. Manlief alles zo gemaakt dat ze niet weg kan lopen. Althans dat dachten we.. Wil de hond naar binnen halen.. Geen hond! Dit meen je niet?!
Hup, schoenen aan en zoeken. Kom twee vrouwen tegen met honden niks gezien. Komt ze ineens vrolijk aangehuppelt! Pff! Nou ja vervolgens dagje werken en dan komt de eerste avond zonder papa slapen al. Mijn oudste autistische zoon kon dat even niet handelen. Om 3 uur in de nacht staat hij naast mijn bed: "Mama ik heb alles al geprobeerd maar ik kan echt niet slapen". Oh fijn, dus dan mag mama automatisch ook niet slapen?!
Uiteindelijk na een aantal keren heen en weer lopen en waarschuwen dat hij anders de hele week niet op zijn telefoon mag dat hij nu zeker wel ineens zou kunnen slapen, toch voor elkaar gekregen. Komt de jongste om 5 uur "Die die die!!" gillend. Even voor de duidelijkheid daarmee bedoelt hij dus zijn fles. Alleen al zijn manieren zijn dan ineens verdwenen en meneer haalde dan ook het bloed onder mijn nagels vandaan! Na deze ellendige nacht gaan werken en doodmoe thuis gekomen. Die nacht gelukkig wel normaal mogen slapen!
Maar de volgende avond, kinderen op bed uitgekleed en tanden gepoetst. Komt de oudste ineens naar mij toe: "Mama volgens mij heb ik een puistje". Ik kijk naar zijn arm en zie daar niet het verwachte puistje, maar een TEEK!! Help!! Geprobeerd wat telefoonnummers te bellen, maar niemand nam op. De buurvrouw naast mij niet thuis dus hup naar de overburen. Het was nog een klein onding ook en heeft even moeten duren voordat de buurvrouw hem eruit had en of dat helemaal was.. Geen idee!
Vervolgens die nacht de kinderen maar op ons bed gelegd. Zei tegen de oudste "Ik laat jullie eerst in slaap vallen en dan kom ik erbij liggen. De oudste "Nou dan kan je lang wachten mama". Nog geen 20 minuutjes later lagen ze allebei prinsheerlijk te slapen.
Totdat! Ja ja.. De jongste vroeg om een fles drinken en ik was zo slim om zijn luier meteen te verschonen. Toen hoorde ik vlak erna plas lopen. Dacht al bij mezelf zit ie nu alweer gelijk zijn luier vol te plassen? Ik voelde bij zijn luier maar voelde geen warmte niks niet. Schrok zo erg dat ik rechtovereind sprong en mijn oudste wakker maakte. Door alle ellende in de avond en nog een pakje sap drinken bij de buren, waren we helemaal vergeten om nog te plassen voor het slapen. Nu wist ik weer zeker waarom ik dat bij mama in bed slapen niet meer deed.. De oudste naar bed gestuurd en toen ik aan de jongste vroeg om even op te staan zodat ik het bed kon verschonen, liep hij als een zombie al naar zijn eigen bed onder het mom bekijk het maar ga ik daar wel liggen!
Volgende ochtend maar voor de zekerheid even naar de dokter gebeld. Maar de plek van de teek zag er al een stuk rustiger uit en of de kop er nu wel of niet uit was, maakte niet uit want de kop moet er net als bij een splinter uit zichzelf uit komen.
Nog twee dagen en één nacht alleen mama! Nog even volhouden! Wat ben ik blij als manlief weer terug is en alle rust is wedegekeerd!
Reacties
Een reactie posten