Afgelopen weekend liepen de temperaturen hoog op en daar moet natuurlijk van genoten worden! En waar kan dat nu beter dan op het strand? Onze oudste zeurt al jaren om een dagje naar het strand te gaan. Maar iedere keer was er wel iets. Of we moesten werken op een mooie dag en dan waren we vrij om te gaan maar dan was het weer niet mooi genoeg. Of de auto was kapot of we hadden helemaal geen auto.
Maar nu viel alles op zijn plaats. We waren vrij, we hebben een auto die ook echt goed rijd en het werd ontzettend lekker weer. Dus hoppa tas inpakken en gaan! 'Even' een tas inpakken denk je dan.. Schone kleding, zwemkleding, handdoeken, zonnebrand.. Oh ja en luiers en zwemluiers! Dan nog eten en drinken. Speelgoed.. Je basis spullen nog: telefoon, sleutels, portemonnee.. Oh ja en de fotocamera! Zijn de batterijen wel opgeladen? Die van de telefoon ook? Drinken voor onderweg klaar? Je staat er eigenlijk niet bij stil wat er allemaal bij komt kijken met zo'n dagje weg.
Afijn. Onderweg naar het strand ging het nog goed. Lopend van het parkeerplek naar het strand begon ik al een beetje spijt van deze keuze te krijgen. Wat een eind lopen was dat zeg! En dan in die hitte met een peuter die overal even moest stoppen want dat zandkorreltje zag er even interessanter uit dan die andere zandkorreltjes.. Met nog een puber die juist weer tig meters vooruit liep waardoor de peuter tussendoor weer gefrustreerd raakte omdat de rest zo snel liep, terwijl de rest juist weer zich irriteerde aan het feit dat hij zo vaak tussendoor stopte. We wilden allemaal het strand bereiken en het was bijna euforisch toen wij dit deden!
Omkleden, zonnebrand smeren, even wat eten en drinken. Het duurt die kinderen maar veel te lang natuurlijk voordat ze eindelijk het water in kunnen en voordat jij echt kan genieten. Denk je.. Wat is zo'n strand groot dan ineens en wat kunnen je kinderen ineens veel harder rennen/lopen dan normaal. Of is dit omdat ik 19 weken zwanger ben? Waarschijnlijk een beetje van beiden. Maar echt rustig onderuit liggen zat er niet bij. Maar wat een lol hadden de kinderen en wat waren ze vrolijk! Daar doe je het dan toch wel voor. Om die lachende snoetjes te zien. De terugreis met opgezwollen enkels, zweet tot aan je naat en oververhitte chagerijnige vermoeide koters in een bloedhete auto nemen we dan maar even voor lief!
Maar nu viel alles op zijn plaats. We waren vrij, we hebben een auto die ook echt goed rijd en het werd ontzettend lekker weer. Dus hoppa tas inpakken en gaan! 'Even' een tas inpakken denk je dan.. Schone kleding, zwemkleding, handdoeken, zonnebrand.. Oh ja en luiers en zwemluiers! Dan nog eten en drinken. Speelgoed.. Je basis spullen nog: telefoon, sleutels, portemonnee.. Oh ja en de fotocamera! Zijn de batterijen wel opgeladen? Die van de telefoon ook? Drinken voor onderweg klaar? Je staat er eigenlijk niet bij stil wat er allemaal bij komt kijken met zo'n dagje weg.
Afijn. Onderweg naar het strand ging het nog goed. Lopend van het parkeerplek naar het strand begon ik al een beetje spijt van deze keuze te krijgen. Wat een eind lopen was dat zeg! En dan in die hitte met een peuter die overal even moest stoppen want dat zandkorreltje zag er even interessanter uit dan die andere zandkorreltjes.. Met nog een puber die juist weer tig meters vooruit liep waardoor de peuter tussendoor weer gefrustreerd raakte omdat de rest zo snel liep, terwijl de rest juist weer zich irriteerde aan het feit dat hij zo vaak tussendoor stopte. We wilden allemaal het strand bereiken en het was bijna euforisch toen wij dit deden!
Omkleden, zonnebrand smeren, even wat eten en drinken. Het duurt die kinderen maar veel te lang natuurlijk voordat ze eindelijk het water in kunnen en voordat jij echt kan genieten. Denk je.. Wat is zo'n strand groot dan ineens en wat kunnen je kinderen ineens veel harder rennen/lopen dan normaal. Of is dit omdat ik 19 weken zwanger ben? Waarschijnlijk een beetje van beiden. Maar echt rustig onderuit liggen zat er niet bij. Maar wat een lol hadden de kinderen en wat waren ze vrolijk! Daar doe je het dan toch wel voor. Om die lachende snoetjes te zien. De terugreis met opgezwollen enkels, zweet tot aan je naat en oververhitte chagerijnige vermoeide koters in een bloedhete auto nemen we dan maar even voor lief!
Reacties
Een reactie posten