Er zijn meerdere dingen waar je niet op voorbereid ben, wat betreft zwanger zijn. Zoals bijvoorbeeld spataderen. Echt iets wat je denkt pas ergens na je pensioen te krijgen... Zo krijg je tegenwoordig rond de 24 weken zwangerschap ook een suikertest, ofwel OGTT. Althans, ik kreeg deze bij de zwangerschap van onze tweede zoon dus nu automatisch ook bij mijn derde.
Daar zit je dan.. om 07.45 uur, nuchter, moe en hormonaal in het ziekenhuis. Zonder zelfs een bak koffie. Die bak koffie mis ik dan nu toch wel het meest. Mijn enige guilty pleasure in de ochtend. Want je mag al zoveel niet eten en drinken tijdens je zwangerschap. Die ene bak koffie is mij echt heel dierbaar!
Dan mag je prikken. Een klein prikje in je vinger. No big deal. Maar dan dat drankje! Dat oh zo vieze mierzoete drankje! In zo'n bruin medicijnenflesje zit het goedje en het lijkt net water. Maar laat je niet bedriegen. Het beste is om met het rietje in één keer door te drinken als een bezetene. Je zult even scheel kijken van de zoetigheid, maar hoe sneller je ervan af bent hoe beter!
Je denkt dat je dan klaar bent.. Maar nee, je mag jezelf nog twee uur lang vermaken in de wachtkamer op zo'n oncomfortabele plastic stoel en zo min mogelijk inspanning doen. De enige oplossing is een goed boek meenemen (die je nu net als mij uit kan lezen). Of nou ja, een stukje in je blog schrijven... Yes! Nu nog iets meer dan een half uur te gaan gelukkig!
Het erge is je zit in een wachtkamer met een koffieapparaat die continue word gebruikt. Want ja, niet iedereen die hier geprikt wilt worden hoeft nuchter te zijn. De aroma van de koffie ervaar ik nu alsof er een verse appeltaart gebakken word. Hemels! Of dat niet alles is, komen op beiden zeiden van mij twee wachtenden met dat heerlijke bruine goedje naast mij zitten. Ik voel mijn hormonen koken. Mensen die zeuren dat het wachten zo lang duurt.. Nog even volhouden Amanda, you can do this! Dit is voor een goed doel.
En dan eindelijk na twee uur wachten mogen we weer. Weer zo'n prikje en dan afwachten. Als alles maar goed is. Dit hebben we ook weer gehad. Weer een 'mijlpaal' verder. Weer een test doorstaan.
Daar zit je dan.. om 07.45 uur, nuchter, moe en hormonaal in het ziekenhuis. Zonder zelfs een bak koffie. Die bak koffie mis ik dan nu toch wel het meest. Mijn enige guilty pleasure in de ochtend. Want je mag al zoveel niet eten en drinken tijdens je zwangerschap. Die ene bak koffie is mij echt heel dierbaar!
Dan mag je prikken. Een klein prikje in je vinger. No big deal. Maar dan dat drankje! Dat oh zo vieze mierzoete drankje! In zo'n bruin medicijnenflesje zit het goedje en het lijkt net water. Maar laat je niet bedriegen. Het beste is om met het rietje in één keer door te drinken als een bezetene. Je zult even scheel kijken van de zoetigheid, maar hoe sneller je ervan af bent hoe beter!
Je denkt dat je dan klaar bent.. Maar nee, je mag jezelf nog twee uur lang vermaken in de wachtkamer op zo'n oncomfortabele plastic stoel en zo min mogelijk inspanning doen. De enige oplossing is een goed boek meenemen (die je nu net als mij uit kan lezen). Of nou ja, een stukje in je blog schrijven... Yes! Nu nog iets meer dan een half uur te gaan gelukkig!
Het erge is je zit in een wachtkamer met een koffieapparaat die continue word gebruikt. Want ja, niet iedereen die hier geprikt wilt worden hoeft nuchter te zijn. De aroma van de koffie ervaar ik nu alsof er een verse appeltaart gebakken word. Hemels! Of dat niet alles is, komen op beiden zeiden van mij twee wachtenden met dat heerlijke bruine goedje naast mij zitten. Ik voel mijn hormonen koken. Mensen die zeuren dat het wachten zo lang duurt.. Nog even volhouden Amanda, you can do this! Dit is voor een goed doel.
En dan eindelijk na twee uur wachten mogen we weer. Weer zo'n prikje en dan afwachten. Als alles maar goed is. Dit hebben we ook weer gehad. Weer een 'mijlpaal' verder. Weer een test doorstaan.
Reacties
Een reactie posten