De ouderraadmoeders je kent ze allemaal wel. Niet alle moeders in die hierin zitten zijn zo, voordat jullie mij massaal weer gaan aanvallen hier.. Maar je kent ze wel van die moeders die zich zo extreem uitsloven om te laten zien dat ze de meest betrokken ouders zijn van de hele school. Extreem uitsloven met cadeautjes, traktaties en altijd helemaal bij zijn en mee helpen met iedere activiteit. Vaak hebben ze een topbaan of juist geen baan. Vaak hé, niet altijd.
Anyway, die moeder. Laat me je even terug in de tijd brengen. Toen Tyler nog niet geboren was en Jason zat geloof ik in groep 1 of 2. Meester- en juffendag, je kent het allemaal wel. Een levende hel voor minimagezinnen. Want dan gaan die moeders zich dus uitsloven, waardoor jouw bijdrage in het niet valt bij jouw kids, voor jouw kids. Ik had nog 1 euro over, letterlijk 1 euro. Eigenlijk voor brood gereserveerd, maar ja dan maar iets zuiniger aan doen. Vond het sneu voor Jason, die door zijn gedrag altijd al een beetje buiten de boot viel (hij huilde veel, was snel emotioneel: achteraf heel begrijpelijk).
Hij had twee juffen, ik had haast (want wist het natuurlijk pas weer veel te laat) dus ging naar onze plaatselijke bloemist en kocht een mooi versierde roos van die 1 euro. Vol trots dat ik toch had bij gedragen aan het geluk van mijn kind. Och, er is toch maar één juf aanwezig vandaag en die roos beland uiteindelijk in de prullenbak dus ze delen hem maar, dacht ik.
Toen kwam 'die moeder' het schoolplein op met twee kunstwerken, ofcourse! En ik hoor haar knieperige stem nog knerpen in mijn hoofd: "Hij heeft twee juffen hoor!".
Argh! Dat weet ik ook wel hoor! Kom niet uit een ei! Jij weet niet hoe het is om van bijna niks rond te moeten komen! Vuile heks, die kids staan er niet eens bij stil dat hij 1 roos minder heeft gekocht. Ja nu wel, alleen dankzij jou! Ik hoop dat je blij bent dat je mijn kind ten schande heb gezet, want dat heb je gedaan destijds. Hij kwam verdrietig thuis omdat de kids het ineens opviel. Je wordt nog vriendelijk bedankt moeder! Voor mijn gevoel van de beste moeder ooit omdat ik mijn laatste euro aan hem uitgaf, te laten voelen als de slechtste moeder ooit!
Ja het doet mij na al die jaren nog steeds wat. Omdat het pijn aan mijn hart doet om weinig te besteden hebben. Net niet altijd te kunnen kopen wat de rest heeft. Überhaupt als je in de winkel staat, je kids zie die van alles krijgen terwijl ze het niet verdienen en mijn kids die nauwelijks een beloning kunnen krijgen. Maar je wordt creatief als je weinig hebt. Je gebruikt activiteiten als beloning. Een dagje naar de kinderboerderij, een uurtje meer op de telefoon.. Noem het maar op. En maakt dat je dan een slechte moeder? Nee! Want die moeder zit waarschijnlijk thuis ook onzeker te zijn. Ook zij loopt tegen dingen aan. Alleen omdat zij de schijn ophoudt kan ze het niet kwijt en raakt vanzelf een keer overspannen. Zij komt zichzelf ook wel een keer tegen. Dus adem in, adem uit. En ga verder. Heb ik daarna ook gedaan.
En nu? Ik kom nauwelijks op het schoolplein meer. Als ik er kom vind ik er geen bal aan. Al dat geroddel, proberen beter te zijn dan elkaar. Ik word zo moe van die shit. Nee dankje, ik loop soms mee en dan loopt Jason vol trots. Met zijn moeder die iedereen kent als topmoeder, in zijn ogen dan. En daar doe je het uiteindelijk voor toch? Voor hen. Niet om er goed uit te zien voor de buitenwereld. Who cares!
Anyway, die moeder. Laat me je even terug in de tijd brengen. Toen Tyler nog niet geboren was en Jason zat geloof ik in groep 1 of 2. Meester- en juffendag, je kent het allemaal wel. Een levende hel voor minimagezinnen. Want dan gaan die moeders zich dus uitsloven, waardoor jouw bijdrage in het niet valt bij jouw kids, voor jouw kids. Ik had nog 1 euro over, letterlijk 1 euro. Eigenlijk voor brood gereserveerd, maar ja dan maar iets zuiniger aan doen. Vond het sneu voor Jason, die door zijn gedrag altijd al een beetje buiten de boot viel (hij huilde veel, was snel emotioneel: achteraf heel begrijpelijk).
Hij had twee juffen, ik had haast (want wist het natuurlijk pas weer veel te laat) dus ging naar onze plaatselijke bloemist en kocht een mooi versierde roos van die 1 euro. Vol trots dat ik toch had bij gedragen aan het geluk van mijn kind. Och, er is toch maar één juf aanwezig vandaag en die roos beland uiteindelijk in de prullenbak dus ze delen hem maar, dacht ik.
Toen kwam 'die moeder' het schoolplein op met twee kunstwerken, ofcourse! En ik hoor haar knieperige stem nog knerpen in mijn hoofd: "Hij heeft twee juffen hoor!".
Argh! Dat weet ik ook wel hoor! Kom niet uit een ei! Jij weet niet hoe het is om van bijna niks rond te moeten komen! Vuile heks, die kids staan er niet eens bij stil dat hij 1 roos minder heeft gekocht. Ja nu wel, alleen dankzij jou! Ik hoop dat je blij bent dat je mijn kind ten schande heb gezet, want dat heb je gedaan destijds. Hij kwam verdrietig thuis omdat de kids het ineens opviel. Je wordt nog vriendelijk bedankt moeder! Voor mijn gevoel van de beste moeder ooit omdat ik mijn laatste euro aan hem uitgaf, te laten voelen als de slechtste moeder ooit!
Ja het doet mij na al die jaren nog steeds wat. Omdat het pijn aan mijn hart doet om weinig te besteden hebben. Net niet altijd te kunnen kopen wat de rest heeft. Überhaupt als je in de winkel staat, je kids zie die van alles krijgen terwijl ze het niet verdienen en mijn kids die nauwelijks een beloning kunnen krijgen. Maar je wordt creatief als je weinig hebt. Je gebruikt activiteiten als beloning. Een dagje naar de kinderboerderij, een uurtje meer op de telefoon.. Noem het maar op. En maakt dat je dan een slechte moeder? Nee! Want die moeder zit waarschijnlijk thuis ook onzeker te zijn. Ook zij loopt tegen dingen aan. Alleen omdat zij de schijn ophoudt kan ze het niet kwijt en raakt vanzelf een keer overspannen. Zij komt zichzelf ook wel een keer tegen. Dus adem in, adem uit. En ga verder. Heb ik daarna ook gedaan.
En nu? Ik kom nauwelijks op het schoolplein meer. Als ik er kom vind ik er geen bal aan. Al dat geroddel, proberen beter te zijn dan elkaar. Ik word zo moe van die shit. Nee dankje, ik loop soms mee en dan loopt Jason vol trots. Met zijn moeder die iedereen kent als topmoeder, in zijn ogen dan. En daar doe je het uiteindelijk voor toch? Voor hen. Niet om er goed uit te zien voor de buitenwereld. Who cares!
Reacties
Een reactie posten