Mijn man vond het maar raar dat ik mijn blog 'De avonturen van de loedermoeder' heb genoemd. Maar loedermoeder is niet per definitie slecht. Er is gewoon een slechte lading aan het woord gecreëerd.
Het is juist het tegenovergestelde. Niet dat ik wil zeggen dat moeders die zich niet associëren met het woord, slecht zijn. Ze zijn echter nog niet achter de ironie, maar goed dat vertel ik je later.
Een loedermoeder maakt (vaak) fouten, maar geeft ze toe. Door zichzelf al zo te noemen, laat ze zien dat ook moeders fouten maken en nog belangrijker in bijzijn van haar kinderen. Want zeg nou eerlijk? We doen allemaal maar wat. Wat wij denken dat het juiste is.
En nu komt de grap, een loedermoeder zijn we allemaal. Het is alleen 'vanaf wanneer' je het erkent. Als je niet meer probeert de "perfecte" moeder (en 'perfecte vrouw) te zijn. Zal ik nog een geheim verklappen: perfect zijn bestaat niet. En geloof me, want ik heb het 28 jaar geprobeerd na te streven.
Moeders alsjeblieft, doe gewoon wat jouw het beste lijkt. Probeer anderen niet te overtuigen van jouw mening. Het is niet voor niks een mening. Een mening is uniek. Het is de manier waarop jij denkt. En bij niemand is het exact hetzelfde. Gelukkig. Laat jouw beslissingen ook niet beïnvloeden door anderen. Ga op je intuïtie af. Je moederinstinct. Maar overleg wel met je partner. Want ook al lijkt het soms alsof je het soms allemaal alleen doet (niet sprekende voor de alleenstaande moeders ofcourse, respect dames!), je partner is echter essentieel bij de opvoeding.
Onze jongens kijken naar hem op. Hij is sterk, ik bedoel wie roep je als je een pot groentes niet open krijgt? Grapje hé dames, niet al je feminisme nu laten koken. Mijn man is hun superheld, laat hem zich niet minder voelen. Niemand in het gezin.
Want als één poot van de tafel wankelt, heeft de hele tafel er last van. De ene poot slijt omdat het vaker gebruikt wordt. Misschien breekt er zelfs een poot! Repareer eerst die kapotte poot en de rest volgt. Wat ik bedoel te zeggen is.. Je gezin is waar je thuis komt. Maak het een fijne plek om in thuis te komen.
Het is juist het tegenovergestelde. Niet dat ik wil zeggen dat moeders die zich niet associëren met het woord, slecht zijn. Ze zijn echter nog niet achter de ironie, maar goed dat vertel ik je later.
Een loedermoeder maakt (vaak) fouten, maar geeft ze toe. Door zichzelf al zo te noemen, laat ze zien dat ook moeders fouten maken en nog belangrijker in bijzijn van haar kinderen. Want zeg nou eerlijk? We doen allemaal maar wat. Wat wij denken dat het juiste is.
En nu komt de grap, een loedermoeder zijn we allemaal. Het is alleen 'vanaf wanneer' je het erkent. Als je niet meer probeert de "perfecte" moeder (en 'perfecte vrouw) te zijn. Zal ik nog een geheim verklappen: perfect zijn bestaat niet. En geloof me, want ik heb het 28 jaar geprobeerd na te streven.
Moeders alsjeblieft, doe gewoon wat jouw het beste lijkt. Probeer anderen niet te overtuigen van jouw mening. Het is niet voor niks een mening. Een mening is uniek. Het is de manier waarop jij denkt. En bij niemand is het exact hetzelfde. Gelukkig. Laat jouw beslissingen ook niet beïnvloeden door anderen. Ga op je intuïtie af. Je moederinstinct. Maar overleg wel met je partner. Want ook al lijkt het soms alsof je het soms allemaal alleen doet (niet sprekende voor de alleenstaande moeders ofcourse, respect dames!), je partner is echter essentieel bij de opvoeding.
Onze jongens kijken naar hem op. Hij is sterk, ik bedoel wie roep je als je een pot groentes niet open krijgt? Grapje hé dames, niet al je feminisme nu laten koken. Mijn man is hun superheld, laat hem zich niet minder voelen. Niemand in het gezin.
Want als één poot van de tafel wankelt, heeft de hele tafel er last van. De ene poot slijt omdat het vaker gebruikt wordt. Misschien breekt er zelfs een poot! Repareer eerst die kapotte poot en de rest volgt. Wat ik bedoel te zeggen is.. Je gezin is waar je thuis komt. Maak het een fijne plek om in thuis te komen.
Reacties
Een reactie posten