Doorgaan naar hoofdcontent
Welkom op mijn blog. Het duurde even, en een burn-out verder, om te beseffen dat ik een (zoals ze dat tegenwoordig zeggen) 'loedermoeder' ben. Zo'n moeder die net even niet het 'juiste' doet volgens de mama-handboek.

Althans, ik geloof niet dat er zoiets bestaat, de juiste manier van moeder zijn. Maar ik vind het wel leuk om over mijn ervaring als moeder te schrijven en dit met jullie te delen.

Wie ben ik? Mijn naam is Amanda Visscher, ben 28 jaar, vrouw van Rick, 31 jaar, moeder van twee jongens: Jason, 8 jaar en Tyler, 2 jaar. Nog een extraatje: mijn man heeft ADHD en onze oudste zoon is ook gediagnosticeerd met ADHD met een vorm van Autisme. Daarnaast heeft onze terrorpeuter nu ook al bepaalde trekjes waarin ik het spiegelbeeld van zijn vader ziet. Labels, ook weer zoiets. Ik wil ze niet geven, maar het maakt het zo verdomd makkelijker om te weten waar je aan toe bent. Maar goed, dat is een verhaal voor later. Mits jullie mijn verhalen willen volgen althans.

Amanda is ook nog een persoon naast vrouw en moeder van. Ze is creatief, freelance (kunst)model, fotografe, zingt daarnaast nog en tada! Ze schrijft!

Ik hoop dat jullie het leuk vinden om mijn avonturen als loedermoeder te volgen, net zo leuk als ik het vind om ze met jullie te delen!

Fijne zondag!

Amanda


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur
Een reactie posten
Meer lezen

Alles over de vloer halen

Dat een verhuizing niet gemakkelijk is, had ik mij ook wel bedacht. Maar dat er dan meteen weer zoveel tegenslagen en nare omstandigheden eromheen zouden plaatsvinden, daar had ik mijzelf niet geestelijk op voorbereid. Niet dat ik dat had kunnen doen als ik het wel had geweten overigens. Want niets gaat bij ons zonder strijd. Dus ook deze verhuizing niet.  En dan hebben we nog niet eens tegenslagen gehad met de verhuizing zelf. Nu hoop ik alleen niet dat ik ons gejinxt hebt hiermee. Maar wat betreft het opknappen van de nieuwe woning, hebben we het wel heel gemakkelijk gehad. We hoefden in ieder geval niets te verbouwen. Enige tegenslag was dat we toch moesten behangen in plaats van alle muren sauzen, wat we eigenlijk voor ogen hadden. Maar als dat het ergste is valt het wel mee dus.  Eerste inspectie Nu moeten we ons vooral gaan focussen op onze oude woning. Deze moet natuurlijk in zijn oorspronkelijke staat weer achter gelaten worden. Nu hebben wij het iets gemakkelijker gelukkig ge
Een reactie posten
Meer lezen

Ik zag zijn ogen wegdraaien en ik dacht dit is het

Een doodnormale zondag. Ik had wat huishoudelijke taken gedaan, ontbeten met de kleintjes en de hond uitgelaten. Onze tiener was inmiddels ook uit zijn slaap ontwaakt. Die zal vast wel weer tot de late uurtjes met zijn vrienden online hebben zitten gamen. Maar ach, het is weekend. Dan mag dat.  Ik was van plan boodschappen te halen met hem erbij want dan komt hij tenminste ook buiten de deur. Dat is best een behoorlijke prestatie bij tieners kan ik je vertellen. Hij was eindelijk aangekleed, had twee boterhammen achter zijn mik en we waren klaar om te gaan. De jongste was al heel de ochtend opstandig maar ook dat was niks nieuws. Ik stuurde mijn tiener naar binnen om zijn fles te vullen voor onderweg en zette hem in de kinderwagen die ik eigenlijk alleen maar mee had om de boodschappen wat makkelijker mee te vervoeren. Manlief lag nog in bed en zou zo naar ons oude huis gaan waar de achtertuin nog steeds afgemaakt moet worden. Door alle tegenslagen en het vele moeten werken was dit er
Een reactie posten
Meer lezen