Doorgaan naar hoofdcontent

Halloween, hallo wijn!

Pff, want die heb je wel nodig na zo'n dagje Halloween met de kids!

Al vroeg uit de veren. Het hele gebeuren begon pas om 2 uur 's middags maar ja geloof me, die tijd heb je nodig! Eerst even douchen, ontbijten en dan begint de ellende.

Je wilt jezelf eerst een beetje klaar
maken. Maar ja hoe doe je dat met een 2-jarige die van alles uithaalt precies op dat soort momenten? Juist ja, dan zorg je voor afleiding. Heel onverantwoord heb ik hem ongezonde snacks gegeven en op Netflix non-stop een kinderserie laten afspelen. Ik weet het, heel slecht ouderschap, maar echt.. lang leve snoep en de technologie van tegenwoordig!

Nou gelukkig dat plannetje werkte.. dacht ik! Nou mooi niet. Tyler, het typische 2-jarige monster dat hij is.. Ging doodleuk met al me kwasten het hele huis rond. Ontdekte snoepjes op het aanrecht die helemaal niet geschikt zijn voor zijn leeftijd natuurlijk.. Echt nou ik had het alweer helemaal gehad. En dan had ik nog niet eens de kinderen geschminkt!

Ja je raad het al, dat was ook een hel. Vraag een 8-jarige (beginnende puberende) ADHD-er om stil te zitten. Pff! Dan heb je nog van die oude schmink van vorig jaar die eigenlijk niks meer waard is, dat je bij jezelf denkt had ik daar maar eerder naar gekeken en nieuwe gekocht.. Dan heb je nog die 2-jarige Tasmaanse duivel die, omdat ik natuurlijk bezig was, weer eens de vloer in de wc had ondergeplast. En liep vol trots dat hij in ieder geval wel naar de wc was gelopen, met natte plasvoeten door de gehele woonkamer. Oh help, ik had het niet meer! Ik hou van Halloween, echt, maar het werk die je eraan hebt grrr!

Nou ja eindelijk de jongste ook klaar, een half uur te laat uiteraard, op het feest aangekomen en echt de beste middag en avond ooit gehad! Allemaal complimenten op mijn twee kleine kunstwerken. Nou wat wilt een moeder nog meer? Twee hele tevreden gezichten en natuurlijk door vermoeidheid ook nog eens snel in slaap. Eind goed, al goed. Maar nu toch even tijd voor dat wijntje.. deze mama moet even bijtanken!




Reacties

Populaire posts van deze blog

Als de roze wolk een grijze blijkt

En nee dan heb ik het niet over een postnatale depressie. Alhoewel het niet heel verbazendwekkend zou zijn als dit het gevolg hiervan was geweest of misschien nog zal zijn? Ik heb het wel over geestelijke gezondheidsproblemen en niet die van mijzelf. Je kiest niet op wie je verliefd wordt. Toevallig viel ik voor een man met geestelijke gezondheidsproblemen. Problemen waarvan diagnostiek en de juiste behandeling ons behoorlijk in de steek heeft gelaten. Het lijkt ook alsof we verdoemd zijn. Niet voor geluk gemaakt. Wat wij samen hebben doorstaan in die 16 jaren, zou ieder ander stel uit elkaar hebben gedreven. En ook al zijn we nu even niet meer naast elkaar. We vechten nog steeds samen! Ik kan niet het hele verhaal in een blog delen. Sterker nog, ik denk zelfs als ik een boek erover zou schrijven, het een dikte van de bijbel zou hebben. Maar we leerden elkaar 16 jaar geleden kennen. En als het echte liefde is, dan weet je dat gewoon. We waren allebei klaar met relaties en zie ons nu 16...

Je hebt onze hulp niet nodig

Van de week deelde ik een bericht in mijn verhaal op mijn socials en man wat ben ik geschrokken van de hoeveelheid persoonlijke berichten die ik hierop kreeg (en nog steeds krijg)! Heel veel lieve ondersteunde berichten, maar ook vervelend genoeg zo veel herkenning. Voor degenen die niet weten waar het over gaat, zal ik het zo beknopt mogelijk uitleggen: Wij zijn een neurodivers gezin bestaande uit vijf (binnenkort zes personen) waarbij bij vier personen uit ons huishouden een diagnose ADHD of ASS is gesteld. Op zich niets mis mee uiteraard. Wij zijn een heel creatief, actief gezin die gewoon net even een extra zetje in de rug nodig heeft bij zaken die voor een neurotypisch persoon niet meer dan normaal zijn, zoals het plannen van hun dag (onze oudste zoon), telefoongesprekken met instanties voeren (mijn man), ondersteuning om miscommunicatie te voorkomen ( ce'st moi ) en leerondersteuning (onze middelste zoon). We hebben zo onze eigen struggles, maar hebben er ook één in gemeen: s...

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur...