Doorgaan naar hoofdcontent

Fijne (of niet zo fijne) feestdagen en een gelukkig (of niet zo gelukkig) nieuwjaar!

Dat is het magische aan de Kerst. Kerst laat je de waarheid beseffen. Of het nu goed is of slecht. Of je nu alleen bent, problemen hebt of gewoonweg gelukkig bent! Je ervaart het allemaal. Dat is de magie van Kerst. Het laat je de waarheid zien en voelen. Het haalt je maskers weg. En Oud & Nieuw geeft je de magie van nieuwe kansen. Het laat je realiseren dat het mogelijk is om dingen anders te zien, om je anders te gedragen. Dát is waarom het de geweldigste tijd is van het jaar!

Niet omdat je met familie bent. Want sommigen hebben er geen of moeten ze missen met Kerst.
Niet omdat je samen lekker eet, want sommigen hebben geen eten en sterven van de honger.
Niet omdat je huis mooi versierd is, want sommige mensen hebben geen huis om te versieren.
Niet omdat je gezond bent, want sommige mensen weten dat ze stervende zijn of dat er een kans is dat ze sterven.

Kerst is magisch door hoop. Gewoon hopen op het beste. En of die hoop nu met een God is. Of met Allah. Of zelfs zonder God of Allah. Het maakt niet uit. Zolang we maar hoop hebben en geloven in die magie dat het goed komt. Moslims hebben deze periode tijdens de Ramadan. Dat moment van realisatie. Dit is hoe het is. Dit is hoe we veranderen. Alleen op de een of andere manier stoppen wij met deze verandering. We moeten weer fouten maken als mensen om te groeien. Maar dat is oké. Zolang we maar geloven en hopen dat het ooit goed komt. Dat op een dag alle ellende weg zal zijn. Dat we op een dag genoeg geleerd hebben om elkaar gewoon lief te hebben, om elkaar te helpen. Er voor elkaar te zijn. Als we maar geloven en hopen op een beetje magie. De magie van Kerst, de magie van Ramadan. De magie van hoop, geloof en verandering. De magie van jezelf. Geloven in jezelf.

Ik ben ziek. Niet alleen lichamelijk door de zware griep, maar voornamelijk geestelijk. Dus mijn goede voornemen voor 2019 is om beter te worden. Ik krijg EMDR en nog wat andere trainingen om dat voor elkaar te krijgen. We hebben financiële problemen, welke overgenomen worden door instanties omdat wij het zelf niet meer aan kunnen. Onze kinderen hebben geestelijke "problemen", problemen tussen aanhalingstekens omdat ik het geen probleem vind, maar even geen ander woord ervoor kan vinden. Onze oudste zoon heeft ADHD en Autisme en onze jongste zoon vertoont ook tekenen van gedragsproblemen. Maar ook daar krijgen we hulp bij en ben ik eerlijk in. En daar schaam ik mij dus totaal niet voor. Dat hoeft ook zeer zeker niet. Ik hoef dit ook voor niks of niemand te verbergen. Wat maakt het uit dat ze de waarheid weten. Oké ze weten mijn zwakte, en dan? Denk je dat ze ons dan kunnen breken? Haha! Vergeet niet dat we al zoveel overwonnen hebben. Op een gegeven moment ben je niet meer bang om je zwakte te laten zien. Want die zwakte is tegelijkertijd ook je sterkte. Omdat je laat zien wie je bent, wat je voelt en dat niemand dat kan veranderen! Weet je hoeveel mensen gezegd hebben dat ik moet stoppen met zoveel op internet te delen. Voor wie dan? Waarom dan? Ik wil juist laten zien dat de waarheid je echt vrij maakt. Dat als je je masker af doet, je juist wel gewaardeerd word, terwijl je het tegenovergestelde denkt. Dus jammer voor jullie, maar ik ga nog even door met bloggen, negatieve quotes delen, mijn gevoelens uiten op internet en mijzelf "verkopen" op internet. Zoals jullie dit zien. Als ik maar weet wat mijn intentie is erachter. Dat niet iedereen die ziet is prima. Zolang ik maar hoop en geloof heb dat ik anderen inspireer hetzelfde te doen. Meer zichzelf te zijn en durven te zijn. Dat ik ziek ben, wilt niet zeggen dat ik niet kan praten, of nou ja typen. Juist dan, als je er doorheen zit, als je ook nog eens lichamelijk ziek bent, spreek je de waarheid. Omdat je niet meer kan liegen en doen alsof. Omdat je je dan gewoon niet goed voelt. En dat is oké. Omdat je weet dat het gaat veranderen. Alleen nu nog even niet. Niet gelijk en niet over één dag. Als je maar geloof en vertrouwen hebt dat het zal veranderen. En geniet wat je wel hebt. Want je hebt altijd wel iets. En als je het gevoel hebt dat je niks hebt, heb dan hoop. Dat dit wel zal komen. Want ook al heb je dan niks, dan heb je hoop. En als je hoop hebt, heb je toch iets.

Fijne (of niet zo fijne) feestdagen en een gelukkig (of niet zo gelukkig) nieuwjaar iedereen!

(Ik ben de komende dagen niet meer online tot ik mij beter genoeg voel. Bedankt voor het lezen van mijn blogs en voor jullie steun in deze creatieve gekheid. Bedankt voor alle lieve berichten. Het betekent echt super veel voor me dat ik ook zie dat wat ik probeer over te dragen ook echt lukt. Mensen meer echt honderd procent zichzelf te laten en kunnen zijn. Het is echt prachtig om te zien wat voor impact ik op mensen achter laat! Beetje zoals Moeder Theresa zich moet gevoeld hebben denk ik. Hou zoveel van jullie allemaal! Dankjewel voor jullie deel in mijn leven!)

Reacties

Populaire posts van deze blog

Als de roze wolk een grijze blijkt

En nee dan heb ik het niet over een postnatale depressie. Alhoewel het niet heel verbazendwekkend zou zijn als dit het gevolg hiervan was geweest of misschien nog zal zijn? Ik heb het wel over geestelijke gezondheidsproblemen en niet die van mijzelf. Je kiest niet op wie je verliefd wordt. Toevallig viel ik voor een man met geestelijke gezondheidsproblemen. Problemen waarvan diagnostiek en de juiste behandeling ons behoorlijk in de steek heeft gelaten. Het lijkt ook alsof we verdoemd zijn. Niet voor geluk gemaakt. Wat wij samen hebben doorstaan in die 16 jaren, zou ieder ander stel uit elkaar hebben gedreven. En ook al zijn we nu even niet meer naast elkaar. We vechten nog steeds samen! Ik kan niet het hele verhaal in een blog delen. Sterker nog, ik denk zelfs als ik een boek erover zou schrijven, het een dikte van de bijbel zou hebben. Maar we leerden elkaar 16 jaar geleden kennen. En als het echte liefde is, dan weet je dat gewoon. We waren allebei klaar met relaties en zie ons nu 16...

Je hebt onze hulp niet nodig

Van de week deelde ik een bericht in mijn verhaal op mijn socials en man wat ben ik geschrokken van de hoeveelheid persoonlijke berichten die ik hierop kreeg (en nog steeds krijg)! Heel veel lieve ondersteunde berichten, maar ook vervelend genoeg zo veel herkenning. Voor degenen die niet weten waar het over gaat, zal ik het zo beknopt mogelijk uitleggen: Wij zijn een neurodivers gezin bestaande uit vijf (binnenkort zes personen) waarbij bij vier personen uit ons huishouden een diagnose ADHD of ASS is gesteld. Op zich niets mis mee uiteraard. Wij zijn een heel creatief, actief gezin die gewoon net even een extra zetje in de rug nodig heeft bij zaken die voor een neurotypisch persoon niet meer dan normaal zijn, zoals het plannen van hun dag (onze oudste zoon), telefoongesprekken met instanties voeren (mijn man), ondersteuning om miscommunicatie te voorkomen ( ce'st moi ) en leerondersteuning (onze middelste zoon). We hebben zo onze eigen struggles, maar hebben er ook één in gemeen: s...

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur...