Doorgaan naar hoofdcontent

Onduidelijkheid

Maandag gaan alle basisscholen weer open! Jeeej! Of wacht.. Toch niet? De basisschool van onze kinderen gaat dinsdag pas open omdat de maatregelen nu wat verscherpter zijn dan voorheen. Maar hoe die maatregelingen op hun school zullen worden vormgegeven kunnen ze ook nog niet vertellen.. Kortom een hele hoop onduidelijkheid en extra zorgen voor de al overbezorgde ouders. Ik bedoel met alle verhalen rond het testen van de kinderen, mondkapjes vanaf groep 7 en zelfs vaccinaties verplichten (spook)verhalen die zich de ronde doen, wil je als ouder toch gewoon zekerheid. En ook gewoon tijd om na te gaan of jij het zelf wel kan vinden in de maatregelen die de school hanteert toch? 

Wat moet je nu allemaal geloven? En waar en vooral hoe trek je voor jezelf de grens van hier en niet verder? Voor sommigen heel gemakkelijk, maar voor personen zoals mij niet. Ik vind het al lastig zat om "normaal" te communiceren. 

Door die onzekerheid krijg ik weer meer stress. Iets waar je met een burn-out en PTSS écht niet op zit te wachten. Maar ja, het enige waar we nog op kunnen wachten is het antwoord van school en dan maar afwegen wat te doen. Ik en vele anderen. Er zijn ook zat basisscholen die dankzij die verscherpte maatregelen niet eens open kunnen gaan. Dan zijn er nog mensen waar de angst echt hoog zit, die hun kinderen liever thuis houden. 

Onze jongens hebben veel behoefte aan duidelijkheid. Net als denk ik ieder ander kind. Maar hoe moet ik dit aan ze geven als ik zelf ook geen duidelijkheid heb. Net zoiets als die mondkapjes bij kinderen. Die van mij zet hem echt niet op. Dat voelt raar. Een kind (helemaal eentje met autisme) heeft al moeite met kleding.  Laat staan zo'n kriebelig mondkapje op de hele dag! Een mondkapje waar hij waarschijnlijk alleen maar aan gaat zitten friemelen heel de dag en daarmee dus ook helemaal zijn (zogenaamde) doel voorbij loopt. Ik hoop dan ook niet dat ze deze " verscherpte maatregel" gaan hanteren. 

Eigenlijk vind ik alle maatregelen voor de kinderen, buiten het vaker handen wassen om, sowieso not done. Dat je ons als volwassenen de vrijheid af pakt, daar krijg ik al de kriebels van. Maar van onze kinderen blijf je af! Daar trek ik de grens! 





Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur
Een reactie posten
Meer lezen

Alles over de vloer halen

Dat een verhuizing niet gemakkelijk is, had ik mij ook wel bedacht. Maar dat er dan meteen weer zoveel tegenslagen en nare omstandigheden eromheen zouden plaatsvinden, daar had ik mijzelf niet geestelijk op voorbereid. Niet dat ik dat had kunnen doen als ik het wel had geweten overigens. Want niets gaat bij ons zonder strijd. Dus ook deze verhuizing niet.  En dan hebben we nog niet eens tegenslagen gehad met de verhuizing zelf. Nu hoop ik alleen niet dat ik ons gejinxt hebt hiermee. Maar wat betreft het opknappen van de nieuwe woning, hebben we het wel heel gemakkelijk gehad. We hoefden in ieder geval niets te verbouwen. Enige tegenslag was dat we toch moesten behangen in plaats van alle muren sauzen, wat we eigenlijk voor ogen hadden. Maar als dat het ergste is valt het wel mee dus.  Eerste inspectie Nu moeten we ons vooral gaan focussen op onze oude woning. Deze moet natuurlijk in zijn oorspronkelijke staat weer achter gelaten worden. Nu hebben wij het iets gemakkelijker gelukkig ge
Een reactie posten
Meer lezen

Ik zag zijn ogen wegdraaien en ik dacht dit is het

Een doodnormale zondag. Ik had wat huishoudelijke taken gedaan, ontbeten met de kleintjes en de hond uitgelaten. Onze tiener was inmiddels ook uit zijn slaap ontwaakt. Die zal vast wel weer tot de late uurtjes met zijn vrienden online hebben zitten gamen. Maar ach, het is weekend. Dan mag dat.  Ik was van plan boodschappen te halen met hem erbij want dan komt hij tenminste ook buiten de deur. Dat is best een behoorlijke prestatie bij tieners kan ik je vertellen. Hij was eindelijk aangekleed, had twee boterhammen achter zijn mik en we waren klaar om te gaan. De jongste was al heel de ochtend opstandig maar ook dat was niks nieuws. Ik stuurde mijn tiener naar binnen om zijn fles te vullen voor onderweg en zette hem in de kinderwagen die ik eigenlijk alleen maar mee had om de boodschappen wat makkelijker mee te vervoeren. Manlief lag nog in bed en zou zo naar ons oude huis gaan waar de achtertuin nog steeds afgemaakt moet worden. Door alle tegenslagen en het vele moeten werken was dit er
Een reactie posten
Meer lezen