Ja écht en dat te bedenken dat er vrouwen zijn die de 42 weken aantikken. Oké Aman, niet te hard zeggen, want je naait jezelf straks weer. Ze zeggen allemaal "Geniet van je zwangerschap, want voor het weet is het voorbij" maar nee ik denk dat je dat genieten zo rond de, mwah, laten we zeggen 37 weken al ruimschoots gepasseerd ben.
Je kan jezelf amper nog voortbewegen. Je hebt alle series en films op Netflix onderhand al afgekeken. Het huis is zo schoon dat is het in tijden (lees: tijdens je laatste zwangerschapsverlof) niet zo meer op orde geweest. Je laat soms gewoon expres wat op de grond vallen of ben blij als de man of kinderen een rommel hebben gemaakt, want yes, je hebt weer 3 minuten wat te doen! Je hebt alle babykleertjes en lakentjes al tig keer gewassen en gestreken. Alle nummers staan voorgeprogrammeerd in je telefoon, alles is geregeld en klaar. En dan.. Niks.
Gisteren ben ik gestript bij de verloskundige. De aanmoedigingen van iedereen die mij succes wenste met de bevalling heb ik na te bedanken genegeerd. Er is één moeder die mij benaderde met "Ik wil je niet ontmoedigen, maar..." En die eerlijkheid kon ik wel waarderen. Want je wilt niet meer valse hoop krijgen. Op een gegeven moment schakel je al die verwachtingen en hoop uit, en ontspan je, en dan gebeurd het. Althans laten we het hopen haha!
Ja ik spreek mijzelf erg tegen. Maar ondanks mijn berichten en dat ik het zat word, merk ik wel dat ik een stuk rustiger ben nu. Waarom mag Joost weten. Maar ik voel me een soort filosofische hallucinerende zombie die ineens over van alles in het leven veel te diepzinnig na ga zitten denken. Maar ja, wat maakt het uit. Want hey, je hebt toch tijd zat!
Wat zijn wij vrouwen toch een sterk ras! Zwaar respect voor alle vrouwen, maar met name die de 40, 41 en soms zelfs 42 weken zwangerschap zijn gepasseerd!
Je kan jezelf amper nog voortbewegen. Je hebt alle series en films op Netflix onderhand al afgekeken. Het huis is zo schoon dat is het in tijden (lees: tijdens je laatste zwangerschapsverlof) niet zo meer op orde geweest. Je laat soms gewoon expres wat op de grond vallen of ben blij als de man of kinderen een rommel hebben gemaakt, want yes, je hebt weer 3 minuten wat te doen! Je hebt alle babykleertjes en lakentjes al tig keer gewassen en gestreken. Alle nummers staan voorgeprogrammeerd in je telefoon, alles is geregeld en klaar. En dan.. Niks.
Gisteren ben ik gestript bij de verloskundige. De aanmoedigingen van iedereen die mij succes wenste met de bevalling heb ik na te bedanken genegeerd. Er is één moeder die mij benaderde met "Ik wil je niet ontmoedigen, maar..." En die eerlijkheid kon ik wel waarderen. Want je wilt niet meer valse hoop krijgen. Op een gegeven moment schakel je al die verwachtingen en hoop uit, en ontspan je, en dan gebeurd het. Althans laten we het hopen haha!
Ja ik spreek mijzelf erg tegen. Maar ondanks mijn berichten en dat ik het zat word, merk ik wel dat ik een stuk rustiger ben nu. Waarom mag Joost weten. Maar ik voel me een soort filosofische hallucinerende zombie die ineens over van alles in het leven veel te diepzinnig na ga zitten denken. Maar ja, wat maakt het uit. Want hey, je hebt toch tijd zat!
Wat zijn wij vrouwen toch een sterk ras! Zwaar respect voor alle vrouwen, maar met name die de 40, 41 en soms zelfs 42 weken zwangerschap zijn gepasseerd!
Reacties
Een reactie posten