Doorgaan naar hoofdcontent

Loederhond

Loederhond

Eens even wat anders dan verhalen over mij, mijn kids en mijn grote kind. Ik heb nog een kind, onze Stafford hond Jayley. Sinds kort laat ik haar weer buiten uit en niet in de tuin aangezien we gezeur hebben met de woonstichting. Ik zal jullie dat gezeur nog even besparen, maar damn! Nu weet ik weer dondersgoed waarom ik haar in de tuin liet al die tijd!

"Ik ben bang voor je hond" zegt een volwassen vrouw tegen mij.
Sta je dan hoogzwanger met een peuter van 3 met je hond die nog geen vlieg kwaad zou doen! "Ze doet niks hoor. Ze is zelfs eens gebeten door een Maltezer en toen deed ze zelfs niks terug". Dat vond de vrouw dan toch wel zielig, maar haalde die 'angst' niet weg, want volgens mevrouw "Je weet het maar nooit".

Echt pff, wat een vooroordelen hangen er weer aan dat hondenras zeg! Ik ben eerder bang voor de kleine hondjes dat ze onze hond wat aan doen met hun grootsheidscomplex. Alle eigenaren lopen meters om met hun hond omdat ze bang voor haar zijn. Discriminatie. Ben ik even blij dat ik geen Stafford hond ben. Ze zouden allemaal maar met zo'n boog om je heen lopen. Daarnaast vind ik het heel knap dat onze zoon van 9 jaar haar uit kan laten en dat mensen dan nog steeds bang voor haar zijn. Mensen waar gaat het allemaal over? Denk je dat ik met mijn peuter, die ik nog eerder niet vertrouw met andere honden, met mijn zwangere buik een doodgevaarlijke hond uit zou laten?!

Nu zit ik uitgeput en geïrriteerd op de bank thuis. Alleen omdat mensen zogezegd bang voor haar zijn. Dat ik een hond 'in de gaten moet houden' dat ze niet in de buurt van mensen komt terwijl ik mijn eigenwijze peuter van drie amper mee kreeg omdat op de weg naar het uitlaatplek uiteruiteraard weer een speeltuin moet zitten. En waarom? Omdat mensen 'bang zijn' voor de liefste hond die er bestaat. Kijk dan naar dit koppie. Daar kan je toch niet bang voor zijn?


Reacties

Populaire posts van deze blog

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur

Alles over de vloer halen

Dat een verhuizing niet gemakkelijk is, had ik mij ook wel bedacht. Maar dat er dan meteen weer zoveel tegenslagen en nare omstandigheden eromheen zouden plaatsvinden, daar had ik mijzelf niet geestelijk op voorbereid. Niet dat ik dat had kunnen doen als ik het wel had geweten overigens. Want niets gaat bij ons zonder strijd. Dus ook deze verhuizing niet.  En dan hebben we nog niet eens tegenslagen gehad met de verhuizing zelf. Nu hoop ik alleen niet dat ik ons gejinxt hebt hiermee. Maar wat betreft het opknappen van de nieuwe woning, hebben we het wel heel gemakkelijk gehad. We hoefden in ieder geval niets te verbouwen. Enige tegenslag was dat we toch moesten behangen in plaats van alle muren sauzen, wat we eigenlijk voor ogen hadden. Maar als dat het ergste is valt het wel mee dus.  Eerste inspectie Nu moeten we ons vooral gaan focussen op onze oude woning. Deze moet natuurlijk in zijn oorspronkelijke staat weer achter gelaten worden. Nu hebben wij het iets gemakkelijker gelukkig ge

Ik zag zijn ogen wegdraaien en ik dacht dit is het

Een doodnormale zondag. Ik had wat huishoudelijke taken gedaan, ontbeten met de kleintjes en de hond uitgelaten. Onze tiener was inmiddels ook uit zijn slaap ontwaakt. Die zal vast wel weer tot de late uurtjes met zijn vrienden online hebben zitten gamen. Maar ach, het is weekend. Dan mag dat.  Ik was van plan boodschappen te halen met hem erbij want dan komt hij tenminste ook buiten de deur. Dat is best een behoorlijke prestatie bij tieners kan ik je vertellen. Hij was eindelijk aangekleed, had twee boterhammen achter zijn mik en we waren klaar om te gaan. De jongste was al heel de ochtend opstandig maar ook dat was niks nieuws. Ik stuurde mijn tiener naar binnen om zijn fles te vullen voor onderweg en zette hem in de kinderwagen die ik eigenlijk alleen maar mee had om de boodschappen wat makkelijker mee te vervoeren. Manlief lag nog in bed en zou zo naar ons oude huis gaan waar de achtertuin nog steeds afgemaakt moet worden. Door alle tegenslagen en het vele moeten werken was dit er