Niks rozengeur en maneschijn! Aambeienzalf en maagzuurremmers. Zwangerschap is prachtig, mooi en heel wonderbaarlijk. Maar ook a big pain in the ass! Waarschuwing, deze blog post is niet voor de lezers met een gevoelige maag.
Eerder schreef ik over zwangerschapskwaaltjes, maar écht benoemen wat deed ik niet. Althans niet alles. Maar nu met 41 weken en 2 dagen zwangerschap boeit het mij allemaal helemaal niks meer. Niet alleen heb ik al de gehele zwangerschap last van spataderen. Waar ik alles voor heb geprobeerd: steunkousen, niet teveel belasten, maar ook niet alleen maar stil liggen. Op het werk had ik een arbokruk en ik heb zelfs een steunpanty geprobeerd. Maar echt geholpen heeft het niet.
Toen mijn buik eenmaal zo groot werd dat al mijn organen verdrukt werden, kreeg ik enorme last van maagzuur en met name na het avondeten en 's nachts. Eerst probeerde ik gewone maagzuurremmers, kauwtabletten. Maar dat werkte amper en soms helemaal niet. Toen stelde de verloskundige Antagel voor. Wat een uitvinding is dat! Wondermiddel!
Toen kreeg ik jeuk. Ontzettend erge jeuk daar beneden. Meerdere testen laten doen, maar er kwam maar niks uit. Maar die jeuk, branderige gevoel en groene afscheiding. Ja sorry voor mijn onsmakelijke taalgebruik.. Maar dat moet toch wel wat betekenen! Na meerdere afspraken, onderzoeken, kwam ik dan eindelijk bij een hele aardige sympathieke gyneacoloog die het eigenlijk al meteen zag, Candida. Klinkt heel achterlijk misschien maar wat was ik blij dat te horen! Want dat betekende eindelijk dat ik van die afgrijselijke jeuk af zou komen! Na een goede behandeling was ik daar ook vanaf.
Vervolgens kreeg ik hele harde pijnlijke steken van binnen. Meneer was al helemaal ingedaald dus indalingsweeën konden het niet zijn. Dachten we.. Dat moet een blaasontsteking zijn, dacht de verloskundige. Dus maar weer laten testen, maar daar kwam niks uit. De pijn verdween gelukkig weer uit zichzelf en zal dan ongetwijfeld toch nog indalingsweeën zijn geweest.
Afijn, dan denk je al genoeg voor je kiezen te hebben gehad. Krijg je last van aambeien. En niet alleen tijdens de stoelgang. Nee de gehele dag voel je pijn en die krengen bloeden ook iedere keer. Na een goede aambeienzalf verdwenen ze maar zijn ze nu surprise surprise weer terug van weggeweest! En nu ik al zo ver over tijd bent en zwaar oververmoeid, kan ik het er niet meer bij hebben. Ik kan echt niet meer. En al die zinnen "Geniet ervan want het is zo voorbij" kan ik niet meer aanhoren. Ik ben blij als het voorbij is, écht! Zoals mijn vriendin zei als je eenmaal zo ver ben dan maakt het je niet meer uit of die baby via je neusgaten eruit moet komen, als hij maar komt!
Eerder schreef ik over zwangerschapskwaaltjes, maar écht benoemen wat deed ik niet. Althans niet alles. Maar nu met 41 weken en 2 dagen zwangerschap boeit het mij allemaal helemaal niks meer. Niet alleen heb ik al de gehele zwangerschap last van spataderen. Waar ik alles voor heb geprobeerd: steunkousen, niet teveel belasten, maar ook niet alleen maar stil liggen. Op het werk had ik een arbokruk en ik heb zelfs een steunpanty geprobeerd. Maar echt geholpen heeft het niet.
Toen mijn buik eenmaal zo groot werd dat al mijn organen verdrukt werden, kreeg ik enorme last van maagzuur en met name na het avondeten en 's nachts. Eerst probeerde ik gewone maagzuurremmers, kauwtabletten. Maar dat werkte amper en soms helemaal niet. Toen stelde de verloskundige Antagel voor. Wat een uitvinding is dat! Wondermiddel!
Toen kreeg ik jeuk. Ontzettend erge jeuk daar beneden. Meerdere testen laten doen, maar er kwam maar niks uit. Maar die jeuk, branderige gevoel en groene afscheiding. Ja sorry voor mijn onsmakelijke taalgebruik.. Maar dat moet toch wel wat betekenen! Na meerdere afspraken, onderzoeken, kwam ik dan eindelijk bij een hele aardige sympathieke gyneacoloog die het eigenlijk al meteen zag, Candida. Klinkt heel achterlijk misschien maar wat was ik blij dat te horen! Want dat betekende eindelijk dat ik van die afgrijselijke jeuk af zou komen! Na een goede behandeling was ik daar ook vanaf.
Vervolgens kreeg ik hele harde pijnlijke steken van binnen. Meneer was al helemaal ingedaald dus indalingsweeën konden het niet zijn. Dachten we.. Dat moet een blaasontsteking zijn, dacht de verloskundige. Dus maar weer laten testen, maar daar kwam niks uit. De pijn verdween gelukkig weer uit zichzelf en zal dan ongetwijfeld toch nog indalingsweeën zijn geweest.
Afijn, dan denk je al genoeg voor je kiezen te hebben gehad. Krijg je last van aambeien. En niet alleen tijdens de stoelgang. Nee de gehele dag voel je pijn en die krengen bloeden ook iedere keer. Na een goede aambeienzalf verdwenen ze maar zijn ze nu surprise surprise weer terug van weggeweest! En nu ik al zo ver over tijd bent en zwaar oververmoeid, kan ik het er niet meer bij hebben. Ik kan echt niet meer. En al die zinnen "Geniet ervan want het is zo voorbij" kan ik niet meer aanhoren. Ik ben blij als het voorbij is, écht! Zoals mijn vriendin zei als je eenmaal zo ver ben dan maakt het je niet meer uit of die baby via je neusgaten eruit moet komen, als hij maar komt!
Reacties
Een reactie posten